کرسی های غصبی

کرسی های غصبی

در این نوشتار به چند از مسائل تاریخ معاصر اشاره می شود که تصمیم بر تفسیر و تصویر کامل وی نمی

باشد. قصد آن است تا با نگاهی گذرا به گذشته، حال و آینده و به تجزیه و بررسی چند از شرایط زمانی کشور در عصرهای سیاسی متفاوت با توجه به ملزومات بحث اشاره کلی شود.

اندیشه ها به صورت کلی معمولا به سه شکل نظام می شوند و حکومت می کنند :

1- مدیریت استبدادی 2- مدیریت دمکرات 3- مدیریت آزاد

                مدیریت استبدادی : در تعریفی کلی و ساده میتوان به ویژگی های وی اینگونه اشاره کرد که در آن یک یا چند نفر خود را عالم و فرزانه می پندارند و عامه ملت را به عنوان قشری که "نمی دانند" می شناسند؛ به گونه ای که این گروه یا شخص مذکور فراتر از قانون و رای ملت مختار در تصمیم گیری است. در اینگونه حکومت ها همیشه فاصله بین ملت و حکومت شکل می پذیرد و اگر انتخاباتی هم باشد انتخابات فرمایشی و نتیجه آن از پیش توسط مافیای حکومتی مشخص است.

                مدیریت دمکرات : در اینگونه حکومت با رای و نظر اکثریت قاطع در یک انتخابات آزاد قانون اساسی به همه پرسی گذارده میشود. سپس قانون به عنوان یک سند اجتماعی پذیرفت می شود و طبق قانون اساسی ساختار دولت و ساخت ملت نظم میگیرد و اینچنین است که یک نظام دمکراتیک شکل می پذیرد و در چهار چوب این حکومت هیچ کس جز ملت سرنوشت ملت را رقم نمی زند.

مدیریت آزاد: به گونه ای از مدیریت اطلاق میشود که در آن جوامع مدنی اختیارات وسیع و گسترده ای دارند. این گونه حکومت ها معمولا در جوامع مترقی و تمدن های ارزشی شکل میگیرد.

با نگاهی گذرا به دولت سلطنتی چند دهه ی پیش به خوبی میتوان دریافت که حکومت محمد رضا شاه پهلوی مدیریتی جزو نوع اول از مدیریت های مذکور را داراست. به قول امام (ره) پانصد نفر به جای تمامی مردم تصمیم میگرفتند و سرنوشت ملت را در جهت منافع خویش رقم میزدند.

به دلیل انحصار طلبی و اقتدار گرایی دولت در قدرت و بی تفاوت بودن وی و هم مسلکانش به رای و نظر مردم و همچنين عقب ماندن محمد رضا شاه از انتظارات به حق مردم و اتخاذ روش هاي تند و نا به درست براي پيشرفت و مدرنيته؛ اختلافات نظریه ی فراوانی بین دولت و جامعه مدنی شکل و قوت یافت که بانی فاصله روز افزون ملت با نظام می شد

کم کم جوامع مدنی شکل گرفتند، حزب ها و جريان هاي مردمي قوت یافته بودند به طوری که لحظه به لحظه محبوبیت اپوزیسیون مخالف نظام افزون میشد و حرکت عقربه های ساعت هر لحظه حلقه را بر استبداد تنگ تر می رقصید.

بدیهی است که وقتی خواست ساخت ملت با تصمیمات ساختار دولت متفاوت می شود . حکومت تلاش خواهد داشت تا از نفوذ جریان های حامل تفکرات ملی گرا و مردمی به ساختار حکومت جلوگیری کند . چون وقتی نیرو هایی با تفکر مخالف سیاست های نظام استبدادی وارد ساختار وی شود به تغییرات و اصلاحاتی دست خواهد زد که هر چند خوشایند ملت اما نمیتواند خوشایند استبداد دولتی باشد. یکی از دریچه هایی که حزب ها و تشکل های مردمی آن را به عنوان دریچه ای برای تاثیر گذاری به روند سیاسی کشور می شناسند مجلس می باشد که مردم می توانند با حضور فعال و تاثیر گذار خود در عرصه انتخابات مجلس خواست خود را به هر خواست و تصمیم و اندیشه ای تحمیل کنند. در تاریخ هر جا که استبداد بوده معمولا چه با توپ و تانک و چه با دسیسه و تقلب به این نهاد مردمی (مجلس) تاخته اند و به رای ملت اهانت و جسارت شده است.

فاصله ملت با دولت دیکتاتور به اوج خود رسیده بود و در یک انتخابات آزاد قطعا مشروطه خواهان، اصلاح طلبان و مخالفين سیاست های شاه به مجلس راه میافتند كه این واقعیت مشکل بزرگی در مقابل شاه محسوس شد. لذا شاه چاره ای جز برگذاری یک انتخابات فرمایشی و غیر دمکراتیک نداشت تا بتواند در نتیجه ای از پیش تعیین شده کرسی های مجلس را برای سر سپرده گان و جیره خاران خود غسب کند و این امر میسر نمی شد مگر زمانی که خیانت در امانت، تقلب، دروغ، عدالت كشي، مكر و حيله و تهمت باشد که جز رقم زدن این شرایط راهی برای تشکیل مجلسی بر خلاف رای ملت نبوده و نیست و نخواهد بود.

از جمله این کرسی های غسبی؛ غیر قانونی و غیر شرعی می توان به کرسی هاي اواخر نظام عمر نظام مخلوع اشاره كرد که استبداد از هیچ تلاشی برای تکیه زدن جيره خواران و سر سپرده گان خود به کرسی مجلس دریغ نمي کرد . به طوری که نظارت و اجرائیات صندوق های رای در انحصار کامل طرفداران اندک محافظه كاران می بود. تمامی ارگانها، ادارات، سازمانها، و نهاد هاي دولتی در درگز علنا تبدیل به ستادی برای تبلیغات ایشان شده بود. اگر کمیته ها و موسسین خیریه ای در گوشه و کنار هم پیدا می شد که وظیفه امداد به افراد درمانده ی در جامعه را داشت در انتخابات با دسیسه های مختلف تبدیل به یک لیدر انتخاباتی به نفع جریانات موافق رژيم به حراج گذاشته می شد. که این امر مسلمآ بر خلاف قانون اساسی زمان خود و قوانین اسلامی تمامی عصرهاست. زیرا که در این گونه اعمال بیت المال به نفع یک گروه و جریان خاص خرج میشود و این حرام است

.

و حرام ؛ كه حسین (ع) در کربلا جان داد و گلو را به خنجر خواست تا یک رای خود را بیهوده به ظلم و جور ندهد و با یزید بیعت نکند، علی (ع) بر دست برادر خود داغ گذاشت تا یک دینار از بیت المال را بر مطامع شخصی خرج نکرده باشد.

آیت الله خمینی در آن زمان به عنوان یک رهبر بزرگ دینی علیه نظام سلطنتی – استبدادی شاه مبارزات بزرگی ارائه کرده که توانستده بود به عنوان یک رهبر مبارز نیز شناخته شود. که در انتهای بازی با قوت نفس و مبارزات به حق خویش توانست بر شاه غلبه کند و حکومت جمهوری اسلامی به رهبری آیت الله خمینی از مردم ایران رای 98 درصدی موافق گرفت و بر کرسی قدرت تكيه زد.

امام خمینی معتقد بودند "میزان رای ملت است" و دکتر بهشتی در سخنانی جمهوری اسلامی را اینگونه تعریف کردند که خلاصه ای از آن بیان میشود "حکومت جمهوری اسلامی بر دو پایه جمهوریت و اسلامیت تشکیل میشود که جمهوریت یعنی: احترام کامل به رای و نظر مردم و منظور از اسلامیت یعنی حکومت اسلامی که با رای و نظر مردم ایجاد و با رای و خواست ملت مدیریت خواهد شد و بقای وی نیز مشروط بر خواست و تصمیم ملت خواهد بود."

در چنین نظامی که با شعار و عقیده احترام به ملت و رای ملت تشکیل می شود؛ مطمئنا کرسی های غسبی و استبداد نباید جایی داشته باشد و جایی ندارد.

با توجه به فرمايش مقام رهبري مبني بر رعايت اخلاق انتخاباتي اميد است تمامي دستگاه هاي دولتي و حكومتي از جمله هيات هاي نظارت و اجرائي، صدا و سيماي دولتي جمهوري اسلامي و ... در اوج بي طرفي و صداقت، اخلاق انتخاباتي و قانون را محترم شمرند.

حال که سی سال از حکومت اندیشه اسلامی بر میهن عزیزمان ایران می گذرد باید دید که مسئولین چقدر در تحقق این ایده آل که میزان رای ملت است موفق و پیروز خواهند بود.

 معتقدیم اندیشه اسلامی تفکری بود که با پیام رحمت ظهور کرد و با شعار برادری و عدالت گسترش یافت . امید است مسئولین در القا اندیشه اسلامی و در اوج مردم سالاری دینی به رای و نظر مردم احترام گذارند که احترام به رای ملت احترام به سخن امام مبنی بر میزان رای ملت بودن است و همچنين نبايد فراموش كرد تمامي زنان و مردانی را که در راه اندیشه والای امام در کوچه پس کوچه های این مرز و بوم جان دادند تا خودشان براي خودشان تصميم بگيرند و سرنوشت رقم بزنند

يادشان گرامي , جایشان خالیست

كيانوش انصاري

30/10/1386